Gregory Ackerman - And Friends (2018)

Om singer-songwriter Gregory Ackerman uit Los Angeles als een manusje van alles te typeren lijkt mij wel een juiste omschrijving. Naast het feit dat hij zingt bespeelde Gregory de gitaar en de piano en ontwierp hij ook nog eens de hoes voor dit album. Voor dit album liet hij zich bijstaan door zijn “Friends”. Verwacht nu niet een enorme waslijst met allerlei bekende artiesten. De bekendste vriend is producer Pierre de Reeder, die in het verleden met Mavis Staples werkte. Voor de rest treden drummer Keenan en broerlief Eric als vrienden aan. En een zangeres, waarvan de naam mij niet bekend is. De bedoeling van Gregory was om op dit album de Californische 60’s-70’s sound opnieuw tot leven te brengen, aangelengd met een hedendaagse twist.
En ik moet zeggen dat dat hem prima gelukt is. Wat betreft die typische 60’s-70’s sound kon het ook haast niet missen want Gregory gebruikt op dit album alleen maar vintage apparatuur om die sound zo getrouw mogelijk te reproduceren.

Dat hoor je in de opener, Ten Little Indians/And Then There Were None. Een broeierig Americana nummer met een “Ohio” (Crosby Stills Nash & Young)-achtig geluid. Datzelfde geluid keert terug in de warm woortschuifelende countryrock van Speak Honestly. Met name het Neil Young-achtige harmonicaspel doet nostalgisch aan. Gregory voelt zich prima op zijn gemak in dit nummer, gezien zijn ontspannen gefluit. Don’t Need Nothin’ zweeft heerlijk loom voorbij met zowel fraai glijdend als rauw branderig gitaarwerk. Woman opent met loom swingende drums en gaat als luie ballad verder in een stijl die mij aan Gordon Lightfoot deed denken. Een eenzame twang gitaar krijgt in in de zwevende ballad Careening gezelschap van een mooie breekbare slidegitaar. Keep Falling is een fris tintelend Americana nummer waarin Gregory op alles en iedereen verliefd wordt. Hetgeen in dit zeer warme nummer ook muzikaal zeer goed te horen is.
Loaded Gun heeft een meer dreigend karakter. Een dreunend akoestisch nummer met akoestische slide. Winter Sun heeft duidelijke Neil Young invloeden door de rauwe Young-achtige gitaarriffs waarin Gregory’s fluwelen stemgeluid prima past. Outro is vanzelfsprekend de afsluiter van dit album. De fraai glijdende slide zorgt in dit nummer voor een extra warm gevoel.

Gregory Ackerman heeft een hoogwaardig Americana album afgeleverd met een mooi nostalgisch geluid.