Thomas Frank Hopper - Bloodstone (2021)

This album has been released on 2021-03-04 and contains 12 tracks. Newest single from the album is Tatanka. Bloodstone is the new album by Thomas Frank Hopper.

Na het succes van The Bluesbones, ben ik blij dat ik weer een Belgische muzikant kan toevoegen aan mijn lijst blues rockers. Stef Paglia, The Bluesbones, Lightnin’ Guy, … In deze Thomas Frank Hopper schuilt een man die van doorpakken houdt, zijn blues vermengt met een lekkere dosis hard rock. Spelend op zijn lapsteel gitaar trakteert hij ons op een twaalftal nummers, vette blues met een vleugje hard en prog rock. In het begin moet je even wennen aan zijn wat piepende stem, maar net zoals bij Greta van Fleet, schuilt in die zang net dat gene wat het doet uitstijgen boven het gemiddelde zonder afbreuk te doen aan de kwaliteit. Tekst: Jos Verhagen Zijn jeugdjaren bracht hij door in Zuid-Afrika, dit is zijn eerste full album na twee EP-tjes. Zijn muziek is zoals hij zelf zegt een cross over tussen Amerikaanse blues en Europese rock, blues van Mississippi tot de rock van de flatlands. Een lap steel gitaar en wat oude amps en met wat slide je krijgt deze vette sound. Vanaf track 1 zit je er in en wil je meer horen, die swingende bas riffs, zijn karakteristieke stem, je kunt niet stil blijven zitten. De titel track “Bloodstone” opent de CD en rockt er lekker op los, maar bij track 2 “Come closer” gaat het helemaal los, dat swingende intrigerend basloopje, die zang, dat gitaarwerk, dit is topklasse bluesrock. De single “Dirtylicious” is een lekker staaltje popmuziek, een vette clip, verborgen blazers. Andere koek is de vette lapsteel slide bij “Into the water” ook zo´n heerlijk nummer, geweldig opgebouwd met dat verborgen trompetje op het eind. Deze jongen weet hoe hij klasse tracks moet schrijven en de mix van Alexandre Leroy van Studio Six uit Brussel. Met Waals Belgisch blues rocker Frederic Lani legt Thomas Frank Hopper er weer een vette track neer, “Bad Business”. Bad Business is het zeker niet, is dit blues of hard rock, het maakt niet uit, dit is muziek. Of hij het nu uit zijn gitaar of de lapsteel tovert in alles zit een groove, een feel, een swing, elk nummer voorzien van vette solos. Neem bijvoorbeeld dat doorpakken op het einde van Mad Vagabond, of het vette basloopje dat Savages opent. Ik weet niet wat het is, maar de Belgische rock music brengt altijd net wat anders, net zoals Triggerfinger deed een jaar of 10 geleden. Deze Thomas Frank Hopper brengt het begrip blues rock ook weer naar een ander niveau. Dit is zo gezegd een vet goede plaat.