Alice Toen - De eeuw van Toen (2024) Hi-Res

Alice Toen die als Vlaams actief is sinds de jaren 50. Daarnaast is ze ook dramaturge en auteur van stukken voor het kinder- en jongerentheater. Alice Toen was één van de stichters van het Mechels Miniatuur Teater, waar ze directrice werd. Samen met Dries Wieme richtte ze de groep Jeugd en Theater op die een belangrijke rol speelde in het jeugdtheater van de jaren zeventig. Alice heeft ook een bloeiende tv-carrière achter de rug, met rollen in onder andere Kapitein Zeppos, Pallieter, De Paradijsvogels, Postbus X, De Kotmadam en Witse.

Maar dit gaat over het speciale cadeau dat Alice Toen de luisteraars en haarzelf gaf voor haar honderdste (!) verjaardag: een debuutalbum met de passende en ingenieuze titel De Eeuw van Toen.

De plaat bevat een mix van liederen en gedichten die Alice nauw aan het hart liggen en als geen ander kan brengen. Van Jacques Brel, Toon Hermans, Federica Garcia Lorca tot Hank Williams. De liedjes vragen er bijna om geïnterpreteerd te worden door iemand met zo veel levenservaring. De meeste zijn in het Nederlands gezongen, maar er zijn ook Franse, Engelstalige of Spaanstalige nummers met flamencogitaar.

Hank Williams’ I’m so lonesome I could cry versie is in het Nederlands en werd ook opgenomen met Johnny Cash samen met Nick Cave voor diens American Recordings. De Eeuw van Toen kan daar zeker mee vergeleken worden, net als de latere albums van Leonard Cohen: grotendeels akoestisch en steunend op de stem van een persoon op gevorderde leeftijd. Overigens, Leonard Cohen was sterk beïnvloed door Frederico Garcia Lorca waarmee de cirkel rond is.

Het grootste verschil is evenwel de veelzijdigheid van Alice Toen. Haar theaterervaring straalt er vanaf. Soms klinkt dat dramatisch, bij momenten nostalgisch en dan weer erg grappig. Afhankelijk van wat het nummer vraagt. In de Eeuw van Toen is er van alles en nog wat gebeurd, en ook al vertelt Alice het niet met haar eigen woorden, kun je duidelijk horen dat ze met de teksten meeleeft. Dit geldt zelfs voor het Jiddische volksliedje Mamele of de bijna avant-gardistische klanken op een gedicht van Dylan Thomas.